125. حتی خورشید نمیده این حسو به رمین ..

این روزای آخری که اینجام اومدم خونهٔ پدری بمونم .. خونه ای که توش بزرگ شدم! طبقه ۱۸ دوستداشتنیم که بهترین سالای زندگیمو توش گذروندم، هرچند با سردی و سکوت و تنهایی! .. توو این سالا هر چقدر صدای خنده ها 125. حتی خورشید نمیده این حسو به رمین .....

برای شبِ آخر، شنبه شب، اولین چیزی که به ذهنمون رسید این بود که شام بریم رستورانِ دنجِ موردعلاقمون بالای اندرزگو که سروی اسمشو گذاشته پاتوق و همیشه توو هر شرایطی واسمون پرِ حسِ خوبه. تمامِ چند ساعتی که 125. حتی خورشید نمیده این حسو به رمین .....

همه جا سکوته. نیمه شبه، هوا زیرِ صفره و داره برفِ آرومی میاد. دلم برای خورشید تنگ شده! از وقتی اومدیم حتیٰ یک روزم هوا درست حسابی آفتابی نبوده. آسمونِ ابری چه بباره، چه نباره، دلگیره! اصولاً بارون همی 125. حتی خورشید نمیده این حسو به رمین .....